Wrong With Magic

[LeKirst]

Drake bloosde zoals hij nog nooit gebloosd had. Het was letterlijk blozen op een heel niveau, zijn wangen felrood en als hij verder in het water zou zakken zou het waarschijnlijk sissen als zijn huid het water raakte. Maar ondanks dat, voelde hij zich niet onprettig. Hij voelde zich eerder fantastisch toe Guen's zachte lippen de zijne raakten. Misschien had het altijd zo moeten zijn, zij zou bij elkaar. Ze hoorden bij elkaar.
However, hun mooie moment mocht natuurlijk niet lang duren. Drake had het eerst niet eens door, te diep verzonken in het kleine wereldje tussen hen beide. Maar toen hij Guen gespannen voelde worden, viel ook hem plots het gefluit op. Hij kon alleen maar toekijken hoe de paniek in haar ogen groeide, hoe ze begon te stressen en angstig haar frèle armen om hem heen sloeg.
Dit mocht niet zo zijn, het was niet eerlijk. Guen verdiende het niet om zo behandeld te worden.

Voorzichtig klemde Drake zijn armen steviger om haar heen. Was dit wat het betekende om verliefd te zijn? Iemand verdedigen, ten koste van alles, hoe zeer het jou zelf later ook kan schaden? Want dat was wat Drake van plan was, iets doen wat hem later zeker zou schaden.
Hij kneep zijn ogen dicht in concentratie, de grond begon zacht te trillen. Stuk voor stuk begon breuken zich te vormen in de nieuw gelegde tegels van het zwembad. Het water in het basin klotste hevig heen en weer toen de trillingen sterker werden. Langzaam begon een bult onder de grond te ontstaan. Een zacht gesis verrees uit de bodem van de ruimte.
Plots brak de vloer door, een grootse kracht slingerde brokken steen door de ruimte en daar, uit de grond, kwam de enorme kop van een serpent tevoorschijn. Van een verdieping lager was de ratel zijn enorme staartbluid en duidelijk te horen. Zijn bek opende langzaam, groene klodders gif dropen langzaam langs zijn ruim een meter lange tanden naar beneden. Het was een enorm beest, bedekt met massieve, donkergrijze schubben. Zijn gele ogen tuurden naar de mensen voor de deur, klaar om een ieder die waagde de ruimte te betreden te verslinden.

Drake was niet van plan om Guen iets te laten overkomen.

[Jewel's]

'Blokjes...' Matt keek naar hoe Rachelle's haar op en neer veerde tegen haar rug. 'Blokjes...' Het beeld van de soepelheid en de elegantie waarmee Rachelle door de gang voor hem uit liep zorgde er voor dat hij in zijn eigen dagdromen belande. 'Blokjes...' 'Blokjes...' Matt had al lang uitgekeken naar deze les. Rachelle's prachtige figuur kunnen aanschouwen zonder dat hij zichzelf schuldig vond was voor Matt een wens. Matt had alles van Rachelle al gezien, maar als ze wist dat haar beste vriendin een man was dan was het nooit zo ver gekomen, waarschijnlijk.
Het voelde goed voor Matt dat hij zich eens een keer niet schuldig hoefde te voelen. 'Blokjes...' 'Blokjes...' Iets waar Matt zich erg ongemakkelijk bij voelde was het feit dat hij zijn lichaam vloot moest stellen aan zijn klas. Zijn oncomplete door hem zelf verafschuwde lichaam, zijn vloek, het was een vervelende confrontatie.
'Blokjes...' 'Blokjes...' 'Blokjes...' Matt's gezichtsuitdrukking versomberde. Rachelle wilde blokjes zien. Ze wilde kijken naar de goede figuren van haar mannelijke klasgenoten. Dat Matt zijn ware zelf verborgen moest houden voor Rachelle deed hem nu extra veel pijn. Maar dat liet hij niet merken, Nicole was immers de altijd positieve iets wat verlegen vriendin van Rachelle.
Matt was dusdanig gefocust op Rachelle dat hij van de hele situatie die zich afspeelde niets meemaakte.

[Jewel's]

Kay voelde zich lichtelijk gekwetst omdat Tyler geen antwoord gaf, maar zo snel als hij rennen kan, schudde Kay de teleurstelling weer van zich of. Zijn toekomstige beste vriend was hier tenslotte en het wassen tijd voor gym, dus er was geen reden om sip te zijn.
"Yosh, let's do this!"
Kay snelde op een menselijk niveau achter Tyler aan de kleedkamer in. Al strippend floot hij mee met de grammofoon in z'n hoofd. Deze eeuwig spelende grammofoon stopte allen op momenten dat Kay zich iets realiseerde en op dit moment was dat dat er een klein naadje los geschoten was van zijn zwembroek. Dat was ook de main reason waarom Tyler z'n reserve zwembroek kreeg, hij wilde zijn vriend niet voor lul zetten(speedo beter? Not really XP). Grote kans dat bij een abrupte beweging die zwembroek uit zou scheuren. Tocheck wel een handig feit om Tyler te melden.
"'T, T! Tyler," riep Kay terwijl hij naar hem toe liep.
"Tyler.. er iets dat je moet weten, je kunt bete-..."
de grammofoon speelde weer door en Kay's gezichtsuitdrukkingen ging van aandringen naar afvragend. Hij gaf Tyler een schouderklopje, glimlachte en liep terug naar zijn spullen om zijn speedo aan te strekken(jup he went to Tyler naked).

[LeKirst]

(Warning: Dit wordt droog)


Oh nee! Op tragische wijze leidt dit vreselijke ongeluk tot de dood van Penelope, Dawn en Edurne. Ohh, zoo vreselijk. Vanwege de vreselijkheid springt Drake van het dak af omdat hij niet met deze schuld kan leven.
Oh nee.
Drama.
Vreselijk.
We moeten allemaal rouwen.

En daarna doorgaan met RPG'en omdat ik nu weer een overzienbaar aantal personages heb.

En Mrs. Johnson was zo van: "Okay, tof, laten we allemaal maar even teruggaan naar de dorms en daar chillen, want dan kunnen de bouwmensen dit op magische wijze fixen zodat de school morgen weer intact is."

En toen moest iedereen dus zo richting de avond teruglopen naar de dorms en naar bedje gaan enzo want ja, mrs. Johnson is baas.

[Sopje]

Florian deed de deur open en stapte vol spanning de school binnen. "Jezus, wat is het groot..." zei hij zacht terwijl hij achter z'n oor krabde. Hij keek vol bewondering om zich heen en besefte dat hij geen idee had waar hij moest zijn. Hij zette het op een lopen en liep de aula in. Deze was verlaten. De lessen waren begonnen, dacht Florian. Helaas was er niemand die hem kon helpen om naar het juiste lokaal te gaan. Florian besloot om op zoek te gaan naar de lerarenkamer. Er zou op z'n minst één leraar moeten zijn die een tussenuur heeft dacht hij. Hij had zo'n vermoeden dat de lerarenkamer op de eerste verdieping was, dus hij liep naar de trap en verliet de begane grond.

[Sopje]

Mike keek opnieuw naar al het papierwerk en net op dat moment stopte de bus. We zijn er nu toch nog niet? dacht hij. Mike hield het papierwerk vast en stapte uit de bus en hij verbaasde zich enorm over het uitzicht dat hij had, een niet normaal grote school. Het was veel groter dan zijn oude school. "Hoe ga ik ooit dit hele gebouw kennen?" zei Mike met een zucht. Hij liep naar het gebouw toe en ging naar binnen. Hij sloot de deur achter zich en toen hij zich omdraaide schrok hij. Er was helemaal niemand. "Ahh hoe ga ik nu vinden waar ik moet zijn?!" zei hij geïrriteerd, "En dit papierwerk is nog eens zwaar ook!". Hij is nog niet eens tien minuten binnen en hij is al verdwaald. "Lekker bezig, vriend" zei hij tegen zichzelf. Na ja, dit was ook weer een mogelijkheid om zelf de school te gaan ontdekken dacht hij, dus dat maakte hem wel weer wat opgewonden en dit gaf hem weer wat moed. "Oké, laat ik maar eens gaan kijken waar ik zou moeten zijn" zei hij tegen zichzelf en hij begon aan z'n "zogenaamde" avontuur in de school.

[SalisaCristallized]

Chelsey zat op haar bed en staarde bijna een gat in de muur voor haar. Ze kon nog steeds niet echt omvatte wat er nou gebeurd was. Het eene moment was ze nog rustig schetsjes aan het maken in haar kladblok en het andere moment rende er mensen in paniek om haar heen. Niet veel later werd iedereen terug gestuurd naar hun dorms, en dat is wat ze dan maar ook deden.
Het was stil op haar kamer, maar ze kon de stemmen horen van de andere, onrustige leerlingen die op de gang rond liepen. 'What the hack was er allemaal aan de hand?' vroeg ze zich af. Maar zin om rond te vragen had ze niet, dus toverde ze maar haar schetsblok te voorschijn en begon random dingen te doodlen.