Het was vroeg in de ochtend. Guenevere keek omhoog, de sterrenhemel had zich verstopt achter een dik wolkengordijn gevuld met sneeuw. Ze focuste zich weer op de afstand tot de oever. Ze was aan de late kant. Dit weekend had ze onder water besteed, maar ze was niet gewend dat ze zo vroeg terug moest. Daarbij was de rede dat ze terug was ook een demotiverende factor om het water te gaan. Ze hees zich voorzichtig op de kant toen ze haar achtertuintje had bereikt. Ze keek nog even vlug om zich heen om te kijken of er nergens in de omliggende huizen een licht brandde, en gelukkig bleek dat ook niet het geval te zijn. Het enige licht dat er scheen op dit moment, was de verlichting van het kleine woonkamertje van Guenevere's huis. Guen trok zichzelf wat verder op de kant, zo dat ze op kon drogen. Ze schoof zich zelf, met zorg voor het behoud van haar schubben, iets verder naar de schutting toe. Haar tas stond er nog net zo bij als dat ze hem achter had gelaten. Ze pakte een haarspeld en stak haar wit-paarse haar op. Vervolgens deed Guen er en handdoek overheen om haar nek en rug droog te houden. Daarna pakte ze de volgende handdoek waarmee ze zich, met alle zorg afdroog.
Een half uur later wandelde Guenevere op haar nog trillende benen het omhooglopende betegelde pad op naar de achterdeur van het huisje. Het was zwaar, maar dit was het enige huisje aan het water dat haar broer had kunnen betalen, dus dan moest ze maar omhoog. Dat geld uiteraard ook voor haar broer, maar die nam vaker een bad dan dat hij 'naar huis' ging. Daarbij was hij veel stabieler dan zij. Het huisje zat in een rijtje, en dat hele rijtje stond op een ophoging, wat volgens de gemeente zo was, omdat als het water te snel steeg, de huizen mogelijk onder water zouden kunnen komen te staan. De huizen waren darom ook niet erg duur. De tuin had niet veel lengte, maar liep wel erg naar beneden, dus voor de tuin hoefde je het huis niet te kopen. Daarbij waren de schuttingen hoog. Veel huizen in het rijtje stonden daarom ook leeg. Maar het was eigenlijk het ideale huis voor Guenevere en haar broer. Want stel dat het huis onder water kwam te staan, dan hadden ze echt een groot probleem, niet?
Kortom, ze moest het maar met dat steile pad doen. Toen ze uitgeput bij de achterdeur zat, merkte Bas haar op. Hij snelde meteen naar de deur en draaide deze van het slot, waarna hij Guen nog op tijd wist op te vangen voordat ze ingezakt was en naar beneden gerold over het betegelde pad en daarna terug het water in. Hij was er trots op dat zijn kleine zusje naar school ging, en wist daarom ook dat ze vroeger terug kwam. Normaal bleef hij niet voor haar wakker, maar omdat hij wist hoe veel Guenevere nog moest doen voordat ze weg kon, zou hij haar helpen. Wel vond hij het moeilijk om haar naar die school te laten gaan en haar daar te moeten achterlaten, maar het was haar beslissing. Ze leek opgevrolijkt te zijn, eindelijk, dus vond Bas het wel oké zo.
"B-bas.. Het is koud buiten.." zei Guenevere zachtjes. Bas schrok op uit zijn gedachten en nam Guen mee naar binnen.
"Je kleding heb ik op de bank gelegd. Als je je alleen op wilt kleden, dan ga ik wel naar boven." zei hij Guenevere en glimlachte vervolgens. Hierop schudde Guen met haar hoofd, en dus ging bas weer aan het kleine keukentafeltje zitten om een kruiswoordpuzzel uit de krant van gisteren te hervatten. Nadat Guenevere zich had omgekleed liep ze naar haar kamertje en pakte ze haar spullen in een kleine koffer. Haar tas met benodigdheden had ze ook uit de tuin meegenomen, en daarin schone handen gestopt. Toen ze alles had gepakt ging ze op bed zitten en pakte haar telefoon van haar nachtkastje. Ze had er maar twee telefoonnummers in staan, die van haar broer en die van Drake(is dat toegestaan? CX). Ze stuurde Drake een berichtje.
'Morning =) Zal ik mijn broer vragen of hij ons naar school brengt, met bagage?'
Ze drukte op verzenden en wachten een aantal seconden voordat ze het volgende berichtje tikte.
'Of zal ik vragen of hij alleen de bagage naar school brengt? (^^)'
Nadat ze op verzenden gedrukt had, zette ze haar telefoon op trillen en stopte ze hem in haar handtasje. Guenevere ging voor de spiegel staan en keek zenuwachtig of wat ze aangetrokken had wel leuk genoeg stond. Voor Drake had ze dit nooit gedaan, nu deed ze het elke keer als ze een spiegel zag. Ze bekeek haar dichte zwarte laarsjes, die moesten voorkomen dat de sneeuw haar voeten zou natmaken. Daarna keek ze naar haar grijze kniekousen die ze tot iets over haar knieën trok. Haar grijs-zwart geruite rokje, daarboven een wit blousje met daar overheen een vestje in de zelfde kleur als haar donkerblauwe haar, die ze vervolgens met zorg borstelde en daarna aan een kant van haar hoofd met een clipje vast maakte zodat het niet voor haar ogen zou vallen.
Ze liep terug naar de woonkamer en vervolgens naar het keukenblok wat soort van in de woonkamer stond, achter de keukentafel. Daar pakte ze haar bord van het aanrecht en zette het tegenover haar broer op tafel, waar ze dan ook aanschoof om haar door Bas gemaakte ontbijt op te eten. Wel hield ze met een hand onder tafel haar mobieltje heel stevig vast in haar handtas, zodat ze het direct zou weten als Drake gereageerd had.
