Wrong With Magic

[SalisaCristallized]

Cloud ging gapend wat meer overeind zitten op zijn stoel, toen hij zag dat de les niet meer zo lang zou duren. Het was tot nu toe niet echt een interessante les geweest en dat zou in die paar minuten ook niet gaan veranderen waarschijnlijk.
De gedachte van het kerstgala kwam zijn hoofd in dwalen. ''Oh shit, das waar ook.'' Dacht hij tegen zichzelf, hij moest nog een meisje gaan vragen en het kerstgala was al komende vrijdag. Cloud begon zich gelijk wat ongemakkelijk te voelen. Hij had al wel wat meiden gezien die hem wel aardig leken, het was alleen hopen of ze hem ook wel zagen zitten.
Hij keek wat rond of hij iemand zag en zijn oog viel op een meisje die schuin voor hem zat, Edurne heette ze. Misschien was het het witte haar wat het hem deed, maar Cloud kreeg het gevoel dat hij haar moest gaan vragen voor het kerstgala. Cloud verzamelde zijn moed en toen de bel ging stond hij gelijk op en liep hij naar haar toe. Het was nu of nooit.
Hij schraapte zijn keel licht en begon wat langzaam. ´Uhm, Edurne?´ Cloud´s wangen kregen een rood kleurtje en hij voelde zich ongemakkelijk. Hij had duidelijk niet erg veel ervaring met meisjes uitvragen.
Na even stil geweest te zijn ging hij verder voordat hij niet meer uit zijn woorden zou komen. ´He, hoi... Zou je met mij naar het kerstgala willen?´ Het kwam er zijn idee nogal droog uit en hij hoopte dat het niet bij haar overvallend zou overkomen, aangezien hij het best wel direct vroeg.
Hij slikte de prop uit zijn keel weg en hoopvol wachtte hij op antwoord.

[LeKirst]

Sex Stuff Warning, gonna make this a quick one tho
DDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD

Aemon kreeg een kleine grimas rond zijn mondhoeken toen Chase hem terug trok. Keer op keer werd er weer voor Aemon bewezen dat je mannen zou gemakkelijk onder de duim kon houden, ze waren allemaal hetzelfde en liepen allemaal achter hun lul aan, alsof het een navigatie systeem was wat ze de juiste richting in wees.
Aemon zette zijn tas die hij zojuist had opgepakt weer op de grond en liet zich onelegant op zijn knieën vallen tussen Chase's benen in.
"Laat je broek zakken." Mompelde hij, maar wachtte verder niet op een reactie en trok de desbetreffende broek in een soepele beweging door naar zijn enkels, gevolgd door Chase's oncharmante boxers die ook naar beneden werden geduwd.
"Aish, zo wanhopig hm? Heb je op me gewacht?" Hij grinnikte speels waarbij hij opkeek naar Chase. Hij keek hem recht in zijn ogen en likte zijn lippen sensueel, voor hij naar voren boog en in eerste instantie alleen de tip tussen zijn lippen nam en daar zowel speels als uitproberend aan sabbelde. Desondanks duurde het niet lang totdat hij meer steun zocht op Chase zijn dijen, om nog verder naar voren te leunen en het gevoelige orgaan tot achterin zijn strot te duwen. Aemon nam een kort moment om de neiging tot kokhalsen te onderdrukken en tegelijkertijd een pluk van zijn lange haar uit zijn gezicht te halen en achter zijn oor te duwen. Vervolgens holde hij zijn wangen en kwam in actie. Deze beweging, afgewisseld met slordig sabbelen en grove likken totdat de welverdiende climax naderde. Aemon's mond vulde zich tot het bittere, zoute goedje enigszins van zijn onderlip afdroop. Zonder te twijfelen slikte hij het door en veegde zijn mond af met de rug van zijn hand, gevolgd door een liefkozend kusje wat hij op. Chase zijn lippen plaatste.
DDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD

Aemon kwam ietwat onhandig overeind en hing zijn leren aktetas over zijn schouder, hij glimlachte nog even naar Chase en stopte nog even bij de deuropening.
"Natuurlijk ga ik met je mee naar het kerstgala.." Antwoordde hij, iets aan de late kant, maar met een zoete ondertoon in zijn stem. Vervolgens draaide hij zich om en begaf zich maar zijn klas, onderweg een pepermuntje in zijn mond stoppend. Een kleine, tevreden grinnik rolde over zijn lippen. Dit kon nog weleens een leuk jaartje worden.[/i]

[LeKirst]

De bel was gegaan en Edurne was juist overeind gekomen om haar boeken te pakken toen Cloud op haar afgelopen kwam. Ze wachtte rustige af tot hij zijn vraag had gesteld of ze met hem mee wilde naar het gala aanstaande vrijdag. Ze trok haar beide wenkbrauwen op in verbazen, dat was nogal abrupt en onverwacht.
"Ehh.." Eerlijk gezegd kende ze Cloud ook niet zo goed. Alleen zijn naam eigenlijk, en dat was dan ook vooral omdat hij bekend was als 'de knul die door het dak heen bij Martin op schoot viel'. Ze keek kort over haar schouder naar Guen die bij haar vriendje stond. Ach, wat deed ze moeilijk, waarom ook niet.
"Sure, kom me maar om 5 uur voor de meisjesdorms op halen." Ze glimlachte warm (<dat voor een ijsprinses) en haalde één van haar koude handen door zijn eveneens witte haar. "Vooral vanwege het haar overigens." Grinnikte ze. Vervolgens sloeg ze haar tas over haar schouder en liep het lokaal uit, tijd om pauze te vieren en haar gymspullen vast te pakken.

[Sopje]

De eerste schooldag, gelukkig was die voorbij, dacht Mike. Hij is een nieuwe student van deze school. Mike was erg nerveus aangezien hij best verlegen is en niet heel makkelijk bevriend wordt met mensen. Dit komt doordat hij bijna niemand vertrouwt. De enige persoon die hij vertrouwt is zijn vader. Mike heeft alleen nog maar zijn vader. Hij heeft aan Mike beloofd dat hij hem niet zou verlaten, wat zijn moeder wel deed. Mike weet nog goed wat er gebeurd was. Hij plofte neer op z'n bed en keek naar het plafond. Er was geruis aanwezig op z'n kamer, waar hij zich erg op concentreerde. "Pfff... Wat een lange schooldag." zuchtte hij. Vrienden had hij nog niet gemaakt, hopelijk kwam dat nog.
Langzaam sloot hij z'n ogen om zich af te zonderen van de wereld. Kort nadat hij dat deed kreeg hij beelden in z'n hoofd van die Kerstavond toen zijn moeder was overleden. "Mam!" riep Mike en hij rende naar de overblijfselen van z'n moeder's lichaam. Overal stonden auto's stil rondom de plek waar het ongeluk gebeurde. Mike kwam met een klap neer op z'n knieën en kreeg tranen in z'n ogen door de tragische gebeurtenis.
"Mike!" hoorde hij iemand zeggen van ver af. "Mike!" zei iemand voor een tweede keer en zo ging dat zo'n vier keer door. Mike voelde dat iemand hem vastpakte bij de schouders, waardoor hij met een schok overeind kwam. Hij stond oog in oog met een kastanje bruinharige man. Het was Mike's vader. "Jongen toch... Je zweet helemaal." zei zijn vader. "Er is niets..." zei Mike zachtjes. Het was moeilijk om zich te vermannen tegenover zijn vader. "Vertel maar gewoon de waarheid. Ik hoorde je "Nee, nee, nee!" schreeuwen." zei zijn vader en hij gaf Mike een schouderklopje. "Ik zag iets van de gebeurtenis toen mam was overleden". Verman jezelf, verman jezelf, laat je niet kennen, dacht Mike. Zijn vader keek hem even aan en omhelsde hem. Langzamerhand raakte dat Mike van binnen waardoor hij tranen in z'n ogen kreeg. De tranen verlieten z'n ogen en kwamen neer op het grijze vest van zijn vader. "Mam had me beloofd dat ze me nooit zou verlaten en toch verliet ze me." snikte Mike. "Sssst. Het komt wel goed. Je moet even tot rust komen." zei vader en hij liet Mike los. Mike sloot z'n ogen en voelde kort daarna een koude hand op z'n voorhoofd. "Je bent warm. Ga maar snel je bed in en rust uit. Alles komt goed." zei vader terwijl hij opstond. "Oké, ga ik doen". Vader aaide hem over z'n bol en zette het op een lopen om naar beneden te gaan. Toen zijn vader weg was, pakte Mike zijn witte V-hals shirt en zijn donkerblauw geblokte pyjamabroek om aan te trekken. Hij wierp een blik op het raam en zag dat het sneeuwde buiten. Voor een tijdje bleef hij voor het raam staan om te kijken naar de mensen, die buiten aanwezig waren. Kinderen gooiden sneeuwballen naar elkaar of maakten een sneeuwpop, enkele volwassenen lieten hun hond uit en een paar ouderen sjouwden met roze boodschappentassen. Wat later zag hij een moeder met een kind hand in hand lopen. Toen hij dat zag, dacht hij meteen aan zijn eigen moeder. Dat deed hij ook altijd met zijn moeder toen hij nog klein was, hand in hand lopen. Met een ruk deed hij de gordijnen dicht en ging hij in bed liggen. Het was erg koud, eigenlijk had hij een kruik moeten maken met warm water erin. Stom dat hij daar niet eerder aan gedacht had. Mike strekte zich uit en ging op zijn zij liggen. Hij dacht na over school. Oh ja... Hij had nog huiswerk moeten maken voor scheikunde. Dit kon hij niet maken vond hij. Naja, zijn vader had hem naar bed gestuurd dus dat huiswerk haalt hij wel in. Desnoods als de scheikunde docent er moeilijk over gaat doen, dan vraagt hij aan zijn vader om een briefje te schrijven voor hem waarom hij het niet heeft kunnen maken. Even kijken, verder had hij geen huiswerk dacht Mike. Toen school uit zijn gedachten was, kon hij eindelijk uitrusten van de schok wat hij had gezien. Het ergste is dat hij dit veel vaker heeft. Hij heeft een trauma voor het leven.
Mike zuchtte en probeerde zijn ogen open te houden, maar dat hield hij niet lang vol. Alles werd zwart en hij viel in een diepe slaap.

[LeKirst]

"Walgelijk.." Antwoorde Cynder nadat Chelsey haar had gevraagd hoe haar les was.
"Ik denk dat die gozer wel goed les kan geven, maar hij's steng en gewoon echt het type persoon wat ik niet kan uitstaan." Ze zuchtte geërgerd maar hield daana haar mond toen mr. Anderson met zijn les begon. Anderson was wel okay vond ze, althans, hij kon gedachten lezen en dat was natuurlijk wel cool.
Het soms ongelooflijk trieste, maar op dit moment bevrijdende geluid van de bel klonk en gaf aan dat het tijd werd voor de grote pauze. Cynder kwam overeind, dumpte haar boeken in haar tas en haakte tenslotte haar arm charmant in die van Chelsey, "Komaan Chels, tijd voor pauze." Cynder glimlachte, maar die glimlach veranderde al gauw in een onheilspellende grijns terwijl ze Chelsey mee de gang op trok richting de aula.
"Kijk, Chels, het zit zo. Je bent echt op het ideale moment op school gekomen. Middenin het jachtseizoen om precies te zijn. Vrijdag aanstaande is tenslotte het kerstgala en bijna alle jongens zijn nog op zoek naar een leuk meisje. En daten enzo is natuurlijk niks voor mij dus ik ga jou offeren aan een kudde puberende jongens in de aula."
Het leuk arm-in-arm lopen naar de aula was al gauw veranderd in Cynder die Chelsey botweg aan haar arm meesleurde. Totdat ze aankwamen bij een stel overbezette tafels in het midden van de aula en Cynder Chelsey door de groep mensen heen naar het midden duwde en vervolgens zelf snel omdraaide en weg liep. Uiteraard was dit allemaal vanuit het oog van de wetenschap en het bestuderen van puberjongens, het had niks te maken met een vriendelijk doch dringend whatsappje van Martin.

[LeKirst]

Date, date, date, date, date, date, date...
Het was zo'n beetje het enige wat nog soor Martin's hoofd heen ging. Als hij stond te praten met mensen werd hij nog wel met rust gelaten, maar zodra hij weer alleen liep kwamen allerlei meisjes zónder date aan hem kleven als bijen op honing. En uiteraard wist hij ook wel dat 'ie een zoetje was, maar toen ze allerlei vrouwelijke lichaamsdelen tegen hem aan begonnen te drukken ging het nét iets te ver. Hij had ook ene beetje privacy nodig, personal space enzo.
Dus, moest hij een plan bedenken, een waterdicht plan. Hij moest zelf een date gaan regelen voor aanstaande vrijdag, het liefst zo snel mogelijk. En dan een meisje wat hem nog niet kent, een meisje wat wel echt een meisje is, maar dat niet onmiddelijk aan hem vast zou kleven en bij hem op schoot zou klimmen.
Het drong algauw tot hem door dat er nog maar één optie over was, en daarvoor moest hij drastische maatregelen nemen.
Hij zat op zijn gewoonlijke plek in de aula, omringd door zijn gewoonlijke vriendengroep totdat zijn 'high speed package delivery' aan kwam, en er een leuk uitziend meisje met donkerblond haar de groep in werd gedrukt.
"Hey.." Mompelde hij, zijn iconische, schuine grijns die op enigszins charmante wijze zijn gezicht deed oplichten. De mensen eromheen trokken zich verder niet zo veel van het tafareel aan, behalve dat een enkel meisje een achterdochtig schuin oogje op de twee hield.
"Zin om vrijdag met mij mee te gaan naar het kerstgala?" Martin keek Chelsey verwachtingsvol aan. Misschien belangrijker dan dat, was dat na deze vraag werkelijke de hele aula stil was gevallen en geschokt die kant op staarde -behalve Cynder die zacht zat te gniffelen- en afwachtte wat 'het nieuwe meisje Chelsey' als antwoord zou geven.

[LeKirst]

Zuchtend zat Penelope in de bus. Ze vroeg zich soms werkelijk af waarom zij altijd werd opgezadeld met dit soort rotklusjes. Zoals elk jaar werd er vergeten door de VOBP om een aantal nieuwe leerlingen de juiste brieven toe te sturen, en als dat vergeten was werd Penelope er als 'goede studente' op uitgestuurd om die leerlingen op te gaan halen.
Vandaar dat ze dan ook nu in de bus zat met een envelop met de aanmeldingspapieren van ene 'Mike Heathorne' op schoot. Hij was de laatste persoon die ze moest spreken en daarna kon ook Penelope weer gewoon de lessen gaan volgen.
Aangekomen op de halte die dichtbij het betreffende adres was, stapte Penny uit en begon richting het huis te lopen terwijl ze een aantal papieren uit de envelop haalde om zo te kunnen gebruiken.
Ze drukte tweemaal ongeduldig op de deurbel waarna er werd opengedaan door een knul met donkerbruin haar en grijsblauwe ogen. (<Dit is dus godmoden en tegen de regels Sopje :) )
"Mike Heathorne?" Mompelde ze, zonder haar blik van het papier voor haar neus te halen. "Hierbij dien ik u als afgevaardigde van de Verenigde Naties(VN), officiële staat der Nederlanden(NL), Vereniging Ability Databank(VAD) en de Algemene Ability Controle Instantie (AACI) mede te delen dat u bent uitgekozen om deel te nemen aan het internationale scholings- en beschermingsprogamma van het Voortgezet Onderwijs voor Begaafde Probleemjongeren (VOBP). Dit houdt in dat u vanaf hedendaags niet langer onderdeel bent van uw huidige scholingsinstituut en dat u met directe ingang intrek dient te nemen in het dormitory progamma van de VOBP. U zult hiernaast onvoorwaardelijk deel moeten nemen aan het scholingsprogamma van de VOBP. Redenen hiervoor zijn ofwel problemen met de maatschappij, psychische problemen, ongecontrolleerde ability of andere redenen waardoor u nu, of in de toekomstig niet normaal kan integreren in de samenleving. Uw strikt confidentiële dossier is al van de VAD overgedragen naar de VOBP en zal worden gewaarborgd door de directrice, ms. Johnson. Voor overige vragen kunt u ook met haar contact opnemen en voor bezwaren en klachten kunt u terecht bij de plaatselijke rechtbank of advocatenkantoor."
Penelope ratelde aan een stuk door en stopte uit eindelijk om Mike aan te kijken met een vriendelijke, doch niet geheel oprechte glimlach. "Kort gezegd, jij en een ouder of voogd moeten hieronder een handtekening zetten." Ze overhandigde hem een papiertje en wees de handtekeningplaats aan. "En daarna vrees ik dat je met mij mee moet komen naar je nieuwe school en onderkomen, waar ze mensen zoals jij en ik samen brengen."

[Sopje]

Wat vreemd, gisteren had Mike z'n eerste schooldag en nu moet hij weer naar een nieuwe school? Wat is dit? Hoe heeft ze hem gevonden? Hoe weet ze zijn naam? Weet ze ook wat zijn ability is? Al die vragen kwamen op in Mike's hoofd.
Opeens voelde Mike een koele bries langs hem heen komen.
Hij vroeg zich af waarom dat was. Mike besloot om naar beneden te kijken zodat hij z'n onderlichaam kon zien en kwam toen tot de conclusie dat hij alleen een onderbroek aan had. "Fuck, fuck, fuck!" zei Mike gestrest en hij sloeg de voordeur voor Penelope met een klap dicht. Hij was vergeten dat hij z'n pyjama uit had getrokken 's nachts vanwege de warmte in zijn bed en kamer. Lekker bezig, Mike, dacht hij. Hoe laat was het eigenlijk? Volgens z'n gevoel was het nog heel vroeg in de ochtend. Hij keek op z'n horloge en zag dat het al 08:00 's ochtends was. Snel rende Mike naar boven om zich om te kleden. Hij pakte snel een grijs shirt met lange mouwen en met die knoopjes bovenaan de hals die verticaal naar beneden staan, een donkerblauwe spijkerbroek en z'n zwarte Clarks. Mike rende richting de badkamer. "Mmmm, ik ben wat vergeten volgens mij." zei Mike toen hij zich snel omdraaide en terug naar z'n eigen kamer rende. Hij gleed als een ninja op z'n sokken naar z'n bed, dat was z'n plan ieder geval, maar hij kon niet stoppen met glijden en dus stootte hij keihard z'n kleine teen tegen een poot van het bed. Mike werd helemaal pissed en schold enorm veel van de pijn omdat hij z'n teen had gestoten en omdat het natuurlijk zeer pijn deed. Je kleine teen stoten is volgens hem één van de ergste soort pijnen wat je kunt oplopen in huis. "Ah kom op, kan deze dag nóg erger beginnen?!" zei hij pissig. Hij pakte snel van het bed z'n ketting die hij van z'n moeder had gekregen toen hij klein was, deed deze om en verborg deze ketting onder z'n shirt. Kort daarna liep hij naar de badkamer om tandpasta op z'n tandenborstel te doen. Mike poetste vlot z'n tanden en trok meteen z'n schoenen aan. Nadat hij klaar was met tandenpoetsen hoorde hij z'n vader praten tegen het meisje dat voor de deur stond. "Pap! Wat bespreek j..." riep Mike toen hij zo snel mogelijk het begin van de trap af rende. Toen Mike op een traptrede neerkwam, verstuikte hij z'n voet waardoor hij van de trap viel en hierdoor z'n zin niet af kon maken. Hij kwam met een klap neer op de grond en viel op z'n buik.
Lekker bezig, Mike. Één, je staat half naakt voor een onbekend meisje. Twee, je wilt als een ninja glijden over de vloer met je sokken en dan faal je, waardoor je je kleine teen keihard stoot. Lekker handig. Drie, je dondert van de trap af net nu de voordeur openstaat en je vader tegen dat meisje aan het praten is. Top gedaan, nu lijk je net een idioot. Goede indruk gemaakt, man, dacht Mike bij zichzelf.
Hij keek omhoog en zag dat zijn vader naar hem staarde. "Ja dus, deze dag kan nóg erger beginnen..." mompelde Mike en hij verborg zijn gezicht in zijn handen.

[LeKirst]

Nadat de bel was gegaan was Drake abrupt overeind gekomen. Een van origine lieve, maar door zijn kaakstructuur ietwat manische glimlach was zijn gezicht op gekropen. Hij dumpte snel zijn boeken in zijn tas en pakte daarna voorzichtig doch vastberaden Guen's had vast. Hij keek haar aan in haar ogen en had een momentje overtuiging nodig voor dat hij kon praten.
"Ik wil je iets laten zien.." Mompelde hij zachtjes. Vervolgens begeleidde hij haar het lokaal uit en met een rap tempo door de gangen totdat ze uit kwamen bij het kantoortje van de conciërge. Een wat te zware, maar vriendelijke man overhandigde hem zonder nog iets te zeggen een klein sleuteltje wat Drake smel aanpakte. Met het sleuteltje in zijn ene hand en Guen's hand in de andere liep hij snel door.
Bij de trappen aangekomen deed hij het wat rustiger aan omdat hij wist dat Guen moeite had met lopen en ze alle trappen op moesten naar boven. Op de bovenste verdieping waren geen lokalen, alleen een aantal administratieve kantoortjes en een grote, zware deur die naar een nieuwe ruimte leidde. Drake liep door naar die deur en hield hem met enige moeite open voor Guen om ook naar binnen te komen.
De deur openbaarde een grote hal met in het midden een enorm, helderblauw zwembad wat pas geleden was aangelegd tegelijk met het bouwen van de dorms. He heldere licht wat vanaf buiten kwam, gecombineerd met de reflectie van het water en de kristallen sneeuwvlokken creërde prachtige schaduwen, patronen en glittereffecten op de muren van de hal. Al met al zorgde het voor een beeldschoon, haast sprookjesachtig effect.
Drake als groot waterfan had van ms. Johnson als eerste toegang gekregen tot het zwembad. Ms. Johnson wist wel wat haar leerlingen nodig hadden, en ze wist ook dat als ze Drake de sleutel zou geven dat dat een positief effect had op beide partijen van het verlegen stelletje.

[Jewel's]

"Hmm?"
Kay keek Tyler aan. Hij was door blijven ratelen over meisjes en over dat hij de volgende keer in een keer zou slagen in het uitvragen van een meisje. Aangezien Tyler nooit reageerde op Kay, wist Kay niet of Tyler iets gezegd had. Als dat zo was, dat was Kay heel blij, aangezien dat het tweede zou zijn wat Tyler tegen hem had gezegd.

Pets, klap, schop. Wankelend viel Kay naar achteren en belandde op zijn kont. Pijn deed het allang niet meer, een afwijzing was een afwijzing. Kay krabbelde overeind en smeekte het meisje nog eens. Dit maal schopte ze tegen zijn andere scheen en viel hij weer achterover. Het meisje met een rood aangelopen hoofd liep haastig weg.
'Heb ik iets verkeerds gezegd?'
Kay haalde zijn schouders op en kwam overeind. Hij klopt zijn broek af, de schoolvloer was er niet minder stoffig op geworden na de bouw van de dorms. Peinzend over hoe hij het de volgende keer moest aanpakken liep hij terug naar de kantine waar hij Tyler had neer gezet toen de pauze begonnen was. Kay hoopte dat zijn toekomstogen best vriend niet boos zou zijn, omdat hij afgeleid was geraakt van een meisje dat hij zag lopen en er zonder daar erg in te hebben zomaar achter na was gelopen.